I wymyślił sobie człowiek boga
na swój obraz i podobieństwo go wymyślił
i obraca nim ciągle
jak złym pieniądzem
stroi go w piękne szaty
kadzi mu
obiecuje
mogąc bez konsekwencji
nie dotrzymywać słowa
przeprasza
niby to prosi
ale każda prośba brzmi tak
jakby była żądaniem
A Prawdziwy Bóg
Jedyny
patrzy na to ze smutkiem
i wspiera
jak tylko może
swojego syna marnotrawnego
człowieka
niewdzięcznika
jak długo jeszcze
chyba zawsze
bo miłość Prawdziwego Boga
jest wieczna
Znów pachną akacje Kraków się raduje Bo po Zwierzynieckiej Lajkonik harcuje Grzmot bębna się niesie Głośno gra muzyka Idzie poprzez miasto Pochód […]
Życie to jedno krótkie okamgnienie tak szybko wieje doczesności wiatr pozostawić po sobie przyjemne wspomnienie cóż więcej można taki jest ten świat
Jest taka w Krakowie ulica od innych jakby mniej znana wąziutka spokojna i cicha ulica Świętego Jana Nie śpiewa się o niej […]
Dobrze czasem stanąć na Tatr szczycie odbić Duszę swą w Nieba błękicie i odnaleźć dawne młode życie i rozpłynąć się w niemym […]
