Poranny pociąg Intercity
z zaświatów do zaświatów mknie
zaspany przedział szarobury
powoli ze snu budzi się
Telefon ktoś wyciąga z bluzy
ktoś inny ziewa ktoś coś je
komuś się czas niezmiernie dłuży
kogoś ogarnia nagły gniew
Poranny pociąg Intercity
dokąd nas wiezie któż to wie
poranny pociąg Szczecin – Przemyśl
zaczyna wciąż wciąż kończy bieg
Poranny pociąg Intercity
jak ziemia poprzez Kosmos mknie
przez szare zmierzchy bystre świty
trudno powiedzieć gdzie się jest
Zaduszki poetyckie 2009 – fragment Wycelował we mnie mikrofon jak karabin Pod poezję podszył się rozkaz i padła salwa niezrozumiałych jakże słów […]
Otworzył szafkę spojrzał butów miał bez liku stały piękne błyszczące zadawały szyku jak to się mówi zawsze gotowe do drogi Pomyślał cóż […]
Jeśli ktoś chce, może czytając wiersz, nucić go sobie na melodię: „Jak długo na Wawelu”. Na scenie pięciu chłopa Więcej niż trzysta […]
W kawiarni Arka w Lanckoronie Jeleń okropnym straszy rogiem Czuje się jakieś przemijanie Jeleń się nagle mieni łosiem W kawiarni Arka w […]
